Lan-eremu bidezkoagoak eta bizigarriagoak eraikitzearen aldeko apustu irmoaren esparruan, Ekonopoloan «Denera iritsi ezinaren aurrean, lan politika feminista» zikloaren bi saioak egin ziren. Topaketa horietan zehar, ekonomia feministaren hainbat antolaketa-praktika aztertu ziren, iraunkortasun ekonomikoa eta erakundeetako kide diren pertsonen ongizatea orekatzea helburu dutenak..
Hitzarmen kolektiboak: denboraren kudeaketa eta lan-baldintzak birpentsatzen⏳
Lehen saioaren ardatz nagusietako bat Ekonomia Sozial eta Solidarioko erakundeetan denboraren kudeaketa izan zen. Hainbat gai jorratu ziren, hala nola lanaldiaren erregulazioa, orduak berreskuratzea eta ordutegi malgutasuna. Taldeekiko konfiantzaren eta koordinazioaren garrantzia nabarmendu zen, lan-bizitzaren eta bizitza pertsonalaren arteko oreka bermatzeko. Gainera, erakundeen barruan aktibismoan emandako orduak laneko denboraren zati gisa aitortzeko aukerari buruz eztabaidatu zen.
Mugarik Gabek lan-eremuaren barruan kontziliazioa eta zaintza lehenesten dituen antolaketa-eredu baten eraikuntzan duen esperientzia partekatu zuen. Beren ibilbidetik, erreprodukzio lana lan dinamiken barruan ikusarazteko aukera emango duten tresnak sartzeko beharra nabarmendu zuten, baita denbora modu ekitatiboan kudeatzeko mekanismo kolektiboak sortzearen garrantzia ere.
Lan baldintzei dagokienez, mahai gainean jarri zen soldata duin eta bidezko baten beharra, baita egitura horizontaletako soldata eskalei buruzko eztabaida ere. Nabarmendu zen diruaz ikuspegi feministatik hitz egitea funtsezkoa dela egiturazko desberdintasunak zalantzan jartzeko eta lan eredu bidezkoagoetarantz aurrera egiteko. Beste neurri batzuk ere eztabaidatu ziren, hala nola denbora libreko konpentsazio ekonomikoa eta laneko espazioen barruko zaurgarritasuna eta gaixotasuna aitortzea.
Barne erregimeneko araudiak: antolaketa eredu feminista baterako trantsizioa💜
Bigarren saioa Farapi Koopen esperientzian zentratu zen. Kooperatiba horrek bere antolaketa eredua eraldatu du, ekonomia feministaren balioekin lerrokatzeko. Gerentzia duen kooperatiba batetik hierarkiarik gabeko batera igarotzeko prozesua partekatu zen, bere egituraren eta lan filosofiaren arteko koherentzia beharrak eragindako erabakia.
Farapik nabarmendu zuen garrantzitsua dela funtsezko bost elementu orekatzea erakunde bizigarriak lortzeko: pertsona, taldea, ingurune soziala, lan ingurunea eta proiektua. Horretarako, zaintzaren, denboraren kudeaketaren eta erakundearen barruan boterea banatzearen inguruan hartutako neurriak ebaluatzea eta doitzea ahalbidetzen duten jarraipen egiturak garatu dituzte.
Bere ereduaren funtsezko alderdi bat da erabakiak hartzerakoan inplikazio kolektiboa bermatzen duten eta erantzukizunen gainkarga saihesten duten txandakako lantaldeak sortzea. Gainera, aldaketarako begirada ireki baten beharra azpimarratu zen, bai eta ongizate kolektiboaren arabera botere egiturak birplanteatzeko ausardia ere.💡
Erakunde feministagoetarantz eta bizigarriagoetarantz 🏡
Bi saioek argi utzi zuten erakundeak ikuspegi feministatik eraldatzea ez dela soilik borondate kontua, baizik eta konpromiso estrukturala. Bizitza erdigunean jarriko duten lan politikak ezartzeko, eztabaida irekiak, etengabeko berrikuspena eta pertsonen eta proiektuen jasangarritasuna bermatuko duten mekanismo kolektiboak behar dira.
Saio horietan partekatutako ikaskuntzak bide orri bat uzten digu ekonomikoki bideragarriak ez ezik zaintza eta erantzukidetasun espazioak ere diren lan ereduetan sakontzen jarraitzeko. ESStik, “denera iritsi ezinaren aurrean” erronkari aurre egingo dioten eta beste lan harreman posible eta beharrezko batzuen alde egingo duten alternatibak eraikitzen jarraitzen dugu.
🧬 Lana eraldatzea bizitza eraldatzea delako.
