Joan den ekainaren 14an, 28 pertsonak parte hartu genuen REAS Euskadiko erakundeentzako eta Alboaneko langileentzako tailer batean, “nola ekologizatu gure erakundeak?”-i buruz. Erakunde bizigarrien eraikuntzan dimentsio ekologikoa lantzen jarraitzeko lehen jarduera izan zen hau.
Tailerra Alboan-ek eta REAS Euskadik partzuergoan bultzatutako Ikaszabaltzen III proiektuaren parte da, eta Jose Luis Fernández Casadevantek (Kois) dinamizatu zuen, Tangente Taldeko eta REAS Madrileko kide den Garúa kooperatibakoa (ekimen eta proiektu ekosozialetan espezializatua).
Ekologia sozialaren ikuspegi integral eta holistikotik eta ingurumen-justiziaren horizontetik abiatuta, egungo krisi ekosozialaren ezaugarri diren elementu batzuk aurkeztu ziren, erreferentzia eta datu ugarirekin, bai eta adierazle alternatibo batzuk ere, gure imajinarioak deskolonizatzen eta etorkizun bat eraikitzen lagun dezaketenak, beste gako batzuetatik abiatuta.
Ondoren, elkarlanean, bizitzaren iraunkortasuna eraikuntza kultural, sozial, ekonomiko eta politikoaren paradigma alternatibo gisa ezaugarritzen duten ezaugarriak eraikitzen lan egin genuen. Ikuspegi horretatik, ekofeminismoaren potentziala gure existentziaren ezaugarri diren bi poloen esparru integratzaile gisa onartu zen: eko-dependentzia eta interdependentzia. Ekofeminismoa da proposamen eta alternatiba eraldatzaileen eraikuntza elikatzen duen esparru kritikorik erradikalena, hala nola Ekonomia Sozial eta Solidarioarena.
Biomimesiaren (natura imitatzea bere portaeran) printzipioak kontuan hartuta, gure erakundeen identitatean eta portaeran ikuspegi ekosoziala txertatzeko proposamenen inguruan lan egin genuen, erakunde bizigarrien eraikuntzaren ikuspegitik eta gure proiektuen ingurumen-, gizarte- eta ekonomia-dimentsioak integratzeko beharra identifikatuz.
Ondoren, gure burua ekologizatzeak dituen inplikazioak aztertu genituen. Horrela, elementu nagusi batzuk kolektiboki nola landu planteatu genuen, hala nola eko-antsietatea (ekologia emozionala), kontraesanen kudeaketa konstruktiboa, Ekonomia Sozial eta Solidariotik zelan eredu izan edo tokiaren kontzientzia nola landu (lurraldean birlokalizatzea).
Amaitzeko, erronka batzuk aipatu genituen, hala nola begirada estimatzailea mantentzeko beharra, lehendik dauden jardunbide egokiei (ikusezinak izan arren) eta kontakizun itxaropentsuei eustea, bioeskualdearen kontzeptuak trantsizio ekosozialari aurre egitea ahalbidetuko digun lurralde-unitate minimo gisa duen garrantzia, agroekologia bultzatzeko beharra, banakakoaren, kolektiboaren eta publikoaren arteko uztarketa, edo txikiak diruditen arren etorkizunean aldaketa nabarmenak eragingo dituzten esperientziak prototipatzen jarraitzeko beharra.
