REAS Euskadik agerraldia egin du Eusko Legebiltzarreko Giza Eskubideen, Berdintasunaren eta Justiziaren Batzordean, bere proposamenak defendatzeko Euskal Lankidetza eta Elkartasunaren Legearen aurreproiektuaren aurrean.
Garapenerako Lankidetzari buruzko otsailaren 22ko 1/2007 Legea aldarrikatu eta hamabost urtera, euskal lankidetzaren eta haren eragileen testuinguruak, koiunturak eta ibilbideak berak, beharrezko egiten zuten helburuak berriro kontzeptualizatzea eta erakundea egokitzea, planteatutako erronkei eraginkortasunez erantzuteko.
Lege-proposamen honek aurrera egiten du euskal lankidetzako eragileen artean Ekonomia Sozial eta Solidarioa aitortzeko bidean. Mugimendu sozial, politiko eta ekonomiko hori dagoeneko presente dago nazioarteko lankidetzaren eta elkartasunaren sektorean, eta alternatiba ekonomikoak eraikitzearen alde lan egiten du, lege honen bidez aurre egin nahi diegun erronka ekonomiko askori aurre egiteko. Mugimendu hori dagoeneko onartu dute nazioarteko erakundeek, hala nola NBEk (Nazio Batuen Erakundea), Garapen Jasangarrirako Helburuak (GJH) eta Tokiko Giza Garapena (TGG) lortzeko funtsezko eragiletzat.
Hala ere, beste elementu batzuei buruz zenbait gogoeta egin genituen, eta uste dugu lege hori nabarmen hobetuko luketela. Lehenik eta behin, faltan sumatzen dugu esparru ekonomikoaren garrantzi handiagoa, bai analisietan, bai helburuetan, edukietan eta lankidetza-ekintzetan. Pobreziaren eta desberdintasunen gorakadak, jatorrizko tokietako biztanleriaren mugimendu behartuek, giza eskubideen urraketak eta ekoizpen- eta kontsumo-ereduen iraunkortasunik ezak lotura zuzena dute eredu ekonomiko kapitalistaren hedapenarekin eta garapenarekin. Gure ustez, lankidetzak ikuspegi hori sartu beharko luke bere azterketetan, eta, ekintza-modalitate guztietan, bai hirugarren herrialdeetan, bai gure gizarteetan, alternatiba ekonomikoen garapena bultzatu beharko luke.
Gizarte-erakundeentzat eta instituzioen arretarentzat garrantzia izan arren, Gizarte Eraldaketarako Hezkuntza ez da ia aipatzen, eta ez da inon jasotzen ez kontzeptua ez izaera estrategikoa. Hala, une batzuetan badirudi gure gizarteetan hezkuntza-, sentsibilizazio- eta sustapen-ekintzak eta balio eta praktika alternatiboak ez direla garrantzitsuak lankidetzaren eta elkartasunaren helburuak lortzeko. Horrela, oker ikusten da lankidetzak eta elkartasunak zerikusia dutela, batez ere, tokian tokiko lankidetza deiturikoarekin, eta, are garrantzitsuagoa dena, gure gizarteen politiken, egitura ekonomikoen, portaeren eta balioen eraginak ez daudela gure planetaren iraunkortasunik ezaren eta bidegabekeriaren jatorrian.
Azkenik, lege hau aukera bat izan daiteke lan-baldintza eskasak, oso ezegonkorrak, militantzian justifikatuak, baina teknifikazio eta burokrazia eskakizunen mehatxupean dauden sektore baten egoerari aurre egiteko. Ildo horretan, proposamena da sektorea indartzea legearen xede gisa, GGKEek egindako lana aintzatetsiz, euskal lankidetzaren gehiengoaren exekuzioa gidatuz eta biztanleriaren sektore zabal eta desberdinen elkartasuna mobilizatuz.
